Ne olduk biz birbirimiz için? Zaman geçti ve biz büyüdük. Şehirler yaşlandı. İnsanlar değişti. Biz değiştik. Titrek olduk, kaçamak olduk.
Yollar geçti. Kelimeler türetildi, tüketildi sonra. Pencere vardı. O hep vardı, buradaydı. Işığı vardı, karanlığı saklıydı. İçinde biraz da seni barındırırdı hayali. Dokunurdun, iz bırakırdın.
Evler yıkıldı, yenileri yapılmadı. Moloz oldu hayat, yoz oldu. Sular kurudu, güneş soldu, kış oldu.
Biz biraz daha büyüdük. Bakışlarımız dondu. Dokunuşlarımız söndü. Özledik.
Misafir geldi ve çok sevdirdi kendini. Bilmedik, durmadık. Sonra o misafirle küçüldük. Emekledik, yürüdük, bisiklete bindik, yüzme öğrendik.
Unuttuk. Hayır dediklerimize evet dedik. Asla olmazları oldurduk. Bizim için yapmadık bunları. Başkaları için uğraştık.
Biz bittik. Çiçeğimiz öldü. Bahar bitti. Güneş gülümsedi, kandırdı, hasta etti.
Bir kış geldi, hiç gitmedi.
