soğuk bir nehir gibi kendi halinde
gece aktı yalnız yatağıma yine
duvarların can sıkıcı sessizliğinde
susuyorum, söyleyemediğim cümlelerimle
kestirdiğim saçlarımla bir boy aynasında
kendimi izliyorum umarsızca
siyah bir kedi dolanırken kafamda
daha da derinleşiyor sensizlik bakışlarımda
biliyorum ki yarın sabah bu odada
her ne kadar kendi halimde olduğumu sansam da
içimde bir yerlerde çıldırmışçasına
seni arıyor olacağım yabancısı olduğum sokaklarda
oysa sen, çok değil az bir zaman önce
ne de güzel uyurdun, sabaha karşı, puslu gözlerimde
özlemin tarifi sığmıyor artık kelimelere
koralp
16 temmuz 2012 - 22:43
izmir
