gece gece

ne tür bir bela bu
kendi halinde savrulan bir esinti
ılık bir donuşla sarıyor beni 

kaldırımlarda yürürken hayal ederdim kendimi
soğuk rüzgarlar içinde ve yapraklar
solgun bakışlarla kurardım geçmişimi
göreceğim günler kendiliğinden sarhoş
belki de ben yoktan yere durgun

-------

durgun bir gece
karanlık pencerede solgun

gidilecek yollar varken
rüzgarın savurduğu bedenler
sokak lambasının ışığında
içilecek onca bira dururken

bir kadın ağlar köşede
adımlarını atamaz boşluğa
gidemez uzaklara, olduramaz yokluğu

-------

aç gözlerini uyuma bu gece
dolansın ellerin bedenimde

-------

yazacak cümlem kalmadı ben tükendim
bakışlarımdaki anlam uçtu
durgun ellerim titredi
ne kadar içerlesem de sokağın sessizliğine
konuşamadım

kendi içime de haykıramadım sızıları
ki o ölü doğan
o hiç varolamamış kelimeler
sızı mıydı deniz kıyısında
huzur muydu dağ başında
bilemedim

belki bir kentli yalnızlığı
kemikleri erimiş dokunuşuyla
gözleri kör duruşuyla
bak yine oluyor her şey 
eskisi gibi ve aynı sırayla
duruyorsun önce, uzanıyorsun sakince
dışarıyı izliyorsun bilinçsizce
umarak belki
ama susarak sürekli

bu bir...

gördüklerim sanki...

uyanırım
uyuyamadan açılır gözlerim
kendi halimde kendime dolanırım

-----

bir tiyatro yaz dediler bana
ne olduğumu bilmiyorlarmış gibi şuursuzca
anlamaz bu gözler sahnedeki danstan
tutku dolu sözlere bahşedilmiş yaşlardan


11 ağustos 2013
gece
bursa

bir çeşit müzik eşliğinde

ansızın kara gömüldü ayağın
buz gibi kırılgan düşlerinde
yollar inadına çıkmaz hayallerine
üşütür ellerin kalemini sözlerinle

titrer mi bakışların kaldırımlarda
insanlar izlerken oynadığın cümleleri
dokunuşlar dalından düşen yaprak gibi
çarpıyorlar toprağa unutulmuş bir ömür misali

10 ağustos 2013
istanbul

mut

sakin bir bakış dalında
esintide huzur kendi halinde
kısık bir sesle fısıldayarak
evet, mutlusun sen durduk yere

10 ağustos 2013
istanbul

y

yazdıklarım var yaşadıklarımla
yaşlarımda yeşeren yaşamlarla
yaşlanarak yok olan yakınlarda

09 ağustos 2013

istanbul

kendi halinde otururken

taşıyorum gözlerini satır satır aklımda 
dillendiremediğim kelimeler dudaklarında
hayalini bile kuramadığım anılar dolanmış vücuduna

kırık bir kalem yazılamamış kelam eşliğinde
gece istemsizce akıyor ellerime
uzaklar büyüyor sahipsiz bir bahçenin içinde

ve ben,
utanmaz bir ırmak dupduru
öylece bir taş var kenarında düşün 
su bile sıçramamış, kupkuru...

02 ağustos 2013
istanbul