gece nasıl uzanmış dizlerinde
huzurun vatanında, sahip olduğun o eşsiz
kadınsı kokunla sarhoş
rüyalara dalmış;
bu bir efsane olmalı
uzakların korkusu mudur bu titreyiş
yokolma korkusuyla dolu düşünceler
ve belki de seni bir daha görememenin
tenine bir daha dokunamamanın
gözlerine bakıp sana ait olduğumu
bir kez daha söyleyememenin korkusu
kimisine göre seni kaybetme korkusu
bana göreyse senin sevmenin tam da gerçek yolu
şehrin ışıkları vuruyor odamın penceresine
sensizliğimde ve doğaldır ki
yalnızlığımda,yaşamdan uzaklığımda
sakın kıskanma beethoven'a sığınışımı
benim ruhum müziğe bırakıyor kendini
senin sesinden soneler duymayınca
çaresizliğine notaları katıyor
resmin sessiz sakin dururken karşımda
içten içe ağlarken
ama beni üzmemek için gülümserken
koralp
06 ocak 2006
21:46
bursa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder