titrettim kalemimi kaç gece
kim bilir
ben bile unuttum haykırdığım kelimeleri
anlamları içlerinden uzak
kumsal boyu hayaller kurdum
yazdığım şiirlerin hecesinde
kısaldı ömrüm ben yazdıkça
uzanırken varlığım takvimlere
sığmaz şairin ruhu bir hayata
olduramaz nefes almayı kalabalıklarda
bakmayı unuttum görmekten evvel
bir kokuydu beni saran
öylece durup baktığımda
renkler kaybolurken tenimden
sesler... sustular onlar da aniden
hayallerimi unuttum kelimelerimden önce...
koralp
